Rzeżączka to choroba zakaźna, którą można rozpoznać po kilku charakterystycznych objawach, takich jak: ból przy oddawaniu moczu i wydzielina wydobywająca się z narządów płciowych. Dodatkowo u mężczyzn może pojawić się obrzęk i zapalenie żołędzia, a u kobiet bóle w podbrzuszu.
Rzeżączka to jedna z najbardziej znanych chorób wenerycznych. Pojawiła się ona na świecie już w XVI wieku i jest związana z nieprzestrzeganiem pewnych zasad przez osoby, które mają kontakt z innymi osobami z diagnozą rzeżączki.
Przyczyny rzeżączki
Rzeżączkę wywołują bakterie dwoinki rzeżączki. Jest to choroba, którą można się zarazić przede wszystkim przez kontakt płciowy z inną osobą, która na nią cierpi. Chodzi tutaj zarówno o kontakt genitalny, jak i analny lub oralny. Ryzyko zachorowania na rzeżączkę wzrasta dodatkowo w przypadku częstych zmian partnerów, a w szczególności jeśli osoby, które odbywają stosunek płciowy, nie używają zabezpieczeń chociażby w postaci prezerwatywy. W ten sposób dwoinki rzeżączki mają zdecydowanie łatwiejszą drogę do przedostania się do innego organizmu. Wówczas wystarczy jedynie pokonać bariery odpornościowe, by doszło do zarażenia się rzeżączką. Istnieją jednak także inne powody rzeżączki. Można się nią bowiem również zarazić przez używanie przedmiotów codziennego użytku, z których korzystała chorująca osoba - jak pościel, ręcznik lub gąbka. Dodatkowo, jeśli na rzeżączkę choruje kobieta w ciąży, może ona zarazić tym schorzeniem swoje dziecko w trakcie porodu.
Można zatem powiedzieć, że główna przyczyna rzeżączki to brak zachowania odpowiednich środków ostrożności. Świadomość zagrożeń, wynikających z tej jednostki chorobowej dla funkcjonowania organizmu, powinna skłonić do odpowiednich zachowań nastawionych na unikanie zachorowania.
Jak można uniknąć rzeżączki?
Rzeżączki można uniknąć poprzez ograniczenie kontaktów seksualnych bez stosowania zabezpieczenia. Oprócz tego, należy także zachować ostrożność jeśli wiadomo, że jeden z domowników cierpi na to schorzenie. Chodzi tutaj przede wszystkim o unikanie używania środków higieny osobistej, z których korzystała zarażona osoba, jak i przebywania z nią w jednym łóżku. W przypadku podejrzenia zakażenia rzeżączką lub wystąpienia sytuacji, która grozi takiemu zachorowaniu, warto jest udać się do lekarza, który podejmie odpowiednie działania, by sprawdzić czy nie doszło do zakażenia rzeżączką, a jeśli tak - do zastosowania odpowiednich środków leczenia.
Zdarza się jednak, że druga osoba nie jest świadoma tego, że choruje na rzeżączkę. Dlatego jeśli partner, partnerka lub inny domownik będą się uskarżać na charakterystyczne objawy, które mogłyby wskazywać na rzeżączkę, należy jak najszybciej skierować taką osobę do lekarza. W ten sposób będzie można uniknąć przypadkowego zakażenia rzeżączką przez wspólne korzystanie z różnych przedmiotów. Bardzo istotną informacją jest to, że rzeżączka nie zalicza się do kategorii chorób przewlekłych. Przy odpowiedniej opiece lekarskiej z rzeżączki można wyleczyć się bardzo szybko.
Co tu dużo mówić, przyczyny rzeżączki to przede wszystkim kontakty seksualne z niezbyt dobrze poznanymi osobami. Bez wątpienia nie jest tak, że w stałym związku można zarazić się rzeżączką.
Nie tylko. Można zarazić się od osoby chorej, z którą się mieszka i wcale nie muszą to być osoby, z którymi współżyjemy. Właściwie to nie musi nas łączyć nic oprócz tego, że razem mieszkamy, więc nie ma się co przekonywać. Inna sprawa, że to w dużej mierze przez brak higieny można się zarazić rzeżączką.