Rzeżączka jest chorobą zakaźną, której nie można lekceważyć. Bagatelizowanie jej potencjalnych objawów może się bardzo źle zakończyć dla wielu narządów wewnętrznych. W skrajnych przypadkach nieleczona rzeżączka prowadzi także do niepłodności lub nowotworów. Dlatego już w przypadku podejrzenia, że mogło dojść do zakażenia w związku z kontaktem seksualnym z osobą chorą na rzeżączkę lub przy pojawieniu się pierwszych objawów na narządach płciowych i w okolicach intymnych, należy udać się do lekarza, który wykona dokładne badanie i postawi trafną diagnozę.
Bardzo istotne jest uświadomienie sobie, że rzeżączka przez dłuższy okres może nie dawać wyraźnych objawów. Szczególnie często taka sytuacja zdarza się wśród kobiet. Dlatego wiedza na temat rzeżączki pozwala na odpowiednio szybką reakcję.
Czym się leczy rzeżączkę?
Jak leczyć rzeżączkę? Leczenie rzeżączki obejmuje przede wszystkim stosowanie odpowiednich środków leczenia farmakologicznego, w postaci podawanej domięśniowo penicyliny oraz leków, które powstrzymują nadmierne wydalanie penicyliny przez nerki, co ma wpłynąć na jej działanie na bakterie dwoinki rzeżączki. Bywa jednak, że takie leki są nieskuteczne ze względu na to, że coraz częściej dwoinki rzeżączki są uodpornione na ich działanie. Zdarza się także często, że penicylina nie jest tolerowana przez organizm, ze względu na jej silne działanie na inne narządy lub też na uczulenie nią, które może prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego. W takiej sytuacji w leczeniu stosuje się inne leki w postaci ceftriaksonu i cefiksymu (należących do cefalosporyn 3 generacji) lub też ofloksacyny i lewofloksacyny (należący do chinolonów). Są to mniej inwazyjne, ale równie skuteczne w leczeniu rzeżączki środki leczenia farmakologicznego.
Niestety, nie w każdym przypadku leczenie farmakologiczne, poprzez stosowanie określonych leków w warunkach domowych lub w trakcie wizyt lekarskich, jest skuteczne. W przypadku skrajnych zaniedbań ze strony osoby leczonej na rzeżączkę, w postaci zbyt długiego zwlekania z podjęciem leczenia, bywa że konieczna jest hospitalizacja, w trakcie której stosowane są dużo bardziej intensywne metody leczenia rzeżączki.
Czego unikać w trakcie leczenia rzeżączki?
W trakcie leczenia rzeżączki, oprócz kontaktów seksualnych, które mogą prowadzić nie tylko do zachorowania na tę chorobę przez drugą osobę, ale także do bardzo poważnych powikłań w postaci zapalenia dróg moczowych, należy również unikać spożywania alkoholu. Alkohol sprzyja bowiem rozwojowi rzeżączki w organizmie.
Jak długo trwa leczenie rzeżączki?
To, jak się leczy rzeżączkę, uzależnione jest od aktywności pacjenta lub pacjentki. Leczenie rzeżączki przy wczesnym udaniu się do lekarza i zastosowaniu odpowiednio skonfigurowanych leków, nie jest długotrwałe. Zazwyczaj trwa ono do kilku tygodni. Po tym czasie możliwy jest powrót do pełnej aktywności seksualnej. W trakcie leczenia rzeżączki wykonywane są badania kontrolne. W ten sposób lekarz może stwierdzić czy bakterie dwoinki rzeżączki zostały już wyeliminowane z organizmu.
Nie da się wyleczyć rzeżączki bez kierowanych leków, które może przepisać wyłącznie lekarz dermatolog. To są leki na receptę i ich dawkowanie jest ściśle zależne od wielu czynników. Nie można zapominać, że samemu się nie wyleczymy, bo możemy nawet zaszkodzić.
Nie da się wyleczyć rzeżączki i jednocześnie prowadzić współżycie seksualne. Sorry Gregory, ale nawet po zakończeniu brania antybiotyków na rzeżączkę trzeba sobie zrobić minimum dwa tygodnie bana na ciupcianie i wszystko inne. Da się wytrzymać, ale bez wątpienia nie powinno się przyspieszać, lepiej nawet poczekać dłużej.
Różnie opisują, bo leczenie rzeżączki nie zawsze jest takie samo. Potwierdzam jednak, że jak pojawi się rzeżączka leczenie powinno zacząć się od razu, bo nie ma co marzyć, że są jakieś bezpieczne domowe sposoby i nie wiadomo jak skuteczne zioła czy inne głupotki homeopatyczne.