Choroby weneryczne to choroby przenoszone drogą płciową. Mogą mieć podłoże wirusowe, bakteryjne, grzybicze lub pasożytnicze. Towarzyszą człowiekowi od starożytności, dotykają przedstawicieli obu płci. Do zakażenia może dojść w wyniku stosunku dopochwowego, analnego lub oralnego. Obecnie, w dobie prezerwatyw, wiele osób dziwi się słysząc o chorobach wenerycznych i pyta: czym jest rzeżączka?
Co to jest rzeżączka
To jedna z najpopularniejszych chorób wenerycznych wywołana bakteriami Gram-ujemnymi dwoinki rzeżączki. Czasami bakterie te nazywane są gonokokami. Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą płciową, ale znane są także przypadki zakażenia poprzez używanie zakażonych ręczników lub gąbek. Stanowią one jednak niewielki procent wszystkich zachorowań.
Czynniki ryzyka rzeżączki
Największą grupą ryzyka zakażenia rzeżączką są osoby utrzymujące intensywne stosunki seksualne z wieloma partnerami, nieprzestrzegające podstawowych zasad higieny. Podstawowym środkiem zabezpieczającym są prezerwatywy.
Bakterie dwoinki rzeżączki lubią środowisko ciepłe i wilgotne, dlatego rozwijają się przede wszystkim w narządach płciowych, ale potrafią przetrwać poza nim nawet do 4 godzin. Z tego powodu należy zachować szczególną ostrożność podczas korzystania z toalet, z których korzysta więcej osób (toalety publiczne, w miejscach pracy).
Na zachorowanie narażone są także dzieci matek zarażonych rzeżączką. Najczęściej podczas porodu dochodzi do gonkowego zapalenia spojówek, które może być przyczyną utraty wzroku. Bardzo rzadko bakterie dwoinki rzeżączki mogą być przyczyną zapalenia stawów lub opon mózgowych.
Objawy rzeżączki
Rzeżączka dotyka w równym stopniu kobiety i mężczyzn. Jednak mężczyźni znacznie szybciej odczuwają jej dolegliwości, co też pozwala ją szybciej zdiagnozować. Objawy, które powinny zaniepokoić, to ropny wyciek z cewki moczowej, pieczenie i silny ból podczas oddawania moczu. Objawy rzeżączki pojawiają się już po 2-3 dniach od zakażenia (stosunku z osobą chorą).
U kobiet objawy pojawiają się później, najczęściej po 1-2 tygodni od zakażenia. Pierwsze to upławy, pieczenie w pochwie, ból przy oddawaniu moczu. Wszystkie te objawy mogą być wynikiem innych chorób, dlatego potrzebne są szczegółowe badania diagnostyczne.
Jak rozpoznać rzeżączkę i jak ją leczyć
Doświadczony lekarz postawi wstępną diagnozę na podstawie wywiadu i objawów, ale ostateczna diagnoza następuje po wykonaniu badań bakteriologicznych. W przypadku mężczyzn - na podstawie wymazu wydzieliny z cewki moczowej, w przypadku kobiet - pobierany jest wymaz z pochwy.
Leczenie rzeżączki polega przede wszystkim na stosowaniu penicyliny. Przez pierwsze 2 dni podawana jest dawka uderzeniowa, potem stopniowo zmniejszana. U niektórych osób występuje odporność na penicylinę, w tym wypadku lekarze stosują inne antybiotyki (najlepiej wykonać antybiogram – badanie na oporność), np. doksycyklinę.
Skuteczne leczenie rzeżączki powinno objąć także partnerów, z którymi chory miał wcześniej stosunki (w ciągu ostatnich 90 dni). Zapobiegnie to dalszemu rozprzestrzenianiu zakażenia i ewentualnym nawrotom.
Leczeniem chorób wenerycznych zajmują się lekarze dermatolodzy i nie jest wymagane do nich skierowanie od lekarza rodzinnego, a leczenie jest całkowicie bezpłatne. Zakażania nie wolno lekceważyć, ponieważ może spowodować wiele dodatkowych powikłań, jak niepłodność, zaburzenia cyklu miesiączkowego, zapalenia skóry, zapalenia stawów.
Rzeżączka u dzieci
Wystąpienie rzeżączki u dzieci może mieć dwie przyczyny:
- zakażenie matki,
- niedozwolone stosunki płciowe.
Kobiety ciężarne, zakażone rzeżączką, mogą zakazić swoje dzieci podczas porodu. Najczęściej dochodzi wówczas do gonokokowego zapalenia spojówek, którego objawy występują już po 1-2 dni po porodzie. Nieleczone może doprowadzić do uszkodzenia wzroku, a nawet jego utraty.
Zakażenie rzeżączką u dziewczynek bardzo często spowodowane jest czynnikami pozapłciowymi, co oznacza, że nie jest skutkiem stosunków płciowych. Budowa anatomiczna narządów płciowych u dziewczynek powoduje, że są one szczególnie narażone na infekcje. Dochodzi do nich przede wszystkim wskutek korzystania z ręczników, gąbek lub desek sedesowych, używanych przez osoby zakażone. Do zakażenia może dojść w przedszkolu, szkole, ubikacji publicznej. Dlatego od małego należy uczyć odpowiedniego zachowania zasad higieny osobistej, a zwłaszcza miejsc intymnych.
Drugą możliwością wystąpienia rzeżączki u dziewczynek jest molestowanie seksualne przez zakażone osoby dorosłe. W niektórych państwach jest to wystarczający powód do postawienia zarzutów, w innych wymagane są dodatkowe dowody w postaci zeznań. Objawy rzeżączki u dziewczynek pojawiają się znacznie później i choroba ma najczęściej charakter przewlekły, co utrudnia jej leczenie. Często ma również charakter nawracający. Leczenie rzeżączki sprawia, że rzadko powoduje powikłania i trwałe dolegliwości.
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniu rzeżączką jest unikanie stosunków seksualnych z partnerami przypadkowymi oraz stosowanie prezerwatyw. Kategorycznie należy przestrzegać także zasad higieny osobistej, czyli używania tylko własnych ręczników i gąbek oraz unikania siadania na deskach sedesowych w miejscach publicznych.
Dobrze chociaż, że gabinet wenerologa to najczęściej też dermatologa i nie trzeba się wstydzić w kolejce. Już samo to, że ma się rzeżączkę jest wystarczająco obciachowe, bo każdemu się wydaje, że to choroba nie wiadomo kogo a wystarczy jedna noc i już można podłapać i potem trzeba się długo leczyć.
Akurat nie ma co tu pomniejszać "zasługi" chorego. Jak masz rzeżączkę to dobrze wiesz w jaki sposób dochodzi do zakażenia tą chorobą, więc nie ma się co oszukiwać - sami sobie na to zasłużyliśmy przez własną lekkomyślność i trzeba to wziąć na klatę.
No nieee, te czasy to już dawno minęły. Ale usiądź w kolejce do dermatologa i przyjrzyj się ludziom. Zawsze będzie tak, że w myślach sobie powiesz komu dolega rzeżączka, komu kiła czy jeszcze inna choroba weneryczna.
Najgorsze jest to, że objawy rzeżączki pojawić się mogą dopiero po dwóch tygodniach. Jak ktoś jest młody i prowadzi aktywne życie seksualne to może nie tylko pozarażać, ale też tak naprawdę nie wie od kogo się zaraził, a to nie jest już fajne, bo potem właśnie choroba zatacza coraz szersze kręgi i bardzo trudno się dowiedzieć kto w towarzystwie "przyniósł" rzeżączkę.
U nas były w akademiku niezłe jaja. Co jakiś czas ktoś chorował i oczywiście jak to wśród dziewczyn zaraz się "po cichu: rozchodziło, że ma rzeżączkę. I nikt nie mógł zlokalizować kto jest przyczyną tego wszystkiego. I co się okazało? Że młody pan doktorek okazał się niezłym zapylaczem i to nawet tych całkiem niewinnych co niby nigdy nigdzie z nikim!
Test na rzeżączkę, który można zamówić na stronie http://www.drwenerolog.pl/produkt/test-na-rzezaczke jest bardzo dobrym wyborem dla osób, które objawiają się zakażenia rzeżączką. Test jest bardzo prosty w użyciu i nie powinien sprawdzić dużego problemu z wykonanie testu. Test powinien zostać wykonany głównie przez osoby, które mają aktywne życie seksualne. Powyższy test może zostać wykonany u kobiet i mężczyzn.